Дэлгэрэнгүй
Дэлгэрэнгүй уншаарай
Хүүхэд насаа өнгөрүүлсэн маш олон сайхан дурсамжаар дүүрэн нутгаасаа алс хол амьдрах нь ихэнхдээ давахын аргагүй хүнд байдаг. “Хуучин тосгонд минь Удвал цэцэгсийн навчис дээр шаргал цэцэг одоо ч дэлгэрсээр Чулуугаар хучсан гудмууд, хөвдөөр бүрхсэн хашаа, хуучны дээвэртэй сүм, Баяр гунигийн аль ч үед энэ байгаль үргэлж бидэнтэй хамт байна Аяа эх нутаг минь, би өнөөдрийг хүртэл таныг санасаар л байна.Таныг явсан тэр өдрөөс хойш Би төрөлх нутагтаа эргэж очихыг хүсэн санаж байна Эргэж очихыг минь тэр хавирган сар, наран жаргахын мянган мөчлөг дамнан тэвчээртэй хүлээсээр Хүүхэд наснаасаа эгэл тосгоны овоохойгоо орхиж Хотод дурлан тэндээ өсжээ Хуучныг санагдуулах салхи зэрлэг өвсийг хөглөж, ногоон хулсан төглийг би санан бэтгэрнэ. Хуучин тосгонд минь Удвал цэцэгсийн навчис дээр шаргал цэцэг одоо ч дэлгэрсээр Чулуугаар хучсан гудмууд, хөвдөөр бүрхсэн хашаа, хуучны дээвэртэй сүм, Баяр гунигийн аль ч үед энэ байгаль үргэлж бидэнтэй хамт байна Аяа эх нутаг минь, би өнөөдрийг хүртэл таныг санасаар л байна. Зуны үдэд савчих дүүжин орны чимээ, Худгийн дэргэдэх урт шөнийн үлгэрүүд Элэн халих завинаас яруу гунигийн хөг эгшиглэнэ Энд будаа, эрдэнэ шишийн талбай тэнд цагаан будаа хэвтэнэ Хөдөө нутгийн үнэр сэтгэлд сэнгэнэнэ. Жил бүрийн цэцэглэлтийн улирлын ул мөрийг зөөлөн зөөлнөөр салхи авчирдаг. Хагас амьдралаа эх нутгаасаа хол өнгөрөөсөн миний нутгаа дахин харах найдвар бүүдийжээ. Хуучин байшин минь ч үгүй, хэдхэн найзууд минь ч Тус тусын замаар орхин оджээ. Замын турш төөрөлдөн, хайхралгүй явжээ би Надад гэр байхгүй гэдгийг одоо л би ухаарч байна. Бараа нь ч байхгүй хөдөө газраа санагалзана Цагаан үүлс мянган зүгт замхарчээ.Өнгөрсөн үеийн дурсамж хэдий сайхан байсан ч санан дурсахад гунигтай байдаг. Бие махбодын оршихуй хормын төдий түр зуур гэдгийг хүн гэнэт л гүн гүнзгий ойлгож эхэлснээр жинхэнэ билиг ухаан, эрх чөлөөг эрэлхийлж, Диваажин дахь мөнхийн сүр жавхлангаа дахин олж авахыг хүсдэг билээ.Хааны ордноор дайран өнгөрөхөд Улин өнгөрсөн эриний хатдын ул мөр харагдах нь... Уйтгар гуниг төрүүлнэм!Хайрт минь, санахгүй байна уу? Ялдам лянхуа цэцэг мэт нарийн туяхан алхаагаа, Зааны ясан орд, хаш танхимууд, Эртний нийслэл дэх урьд хайрын урин дуудах тэврэлт Ордны нам гүмд хадах шөнийн пийпаан аялгууг…Хайрт минь, санахгүй байна уу? Торгомсог ор, хамба хилэн дэрээ, Намрын удвал цэцэг лугаа гялалзсан зөөлөн уруулаа Түүний гоо үзэсгэлэн, эелдэг зан Хэдэн мянгантаа үндэстнийг уяраасаар…Энэ зүгээр л... Хувь заяаны жигүүр хөлөглөн ниссэн цаг хугацаа байж Хэнэггүй гэгч нь баяр хөөрөөр инээмсэглэх дарь эх Хүний гунигт сэтгэл эсхүл нуран унах ордонд санаагаа үл чилээнэм!Мөнхөд өөрчлөгдөх орчлон дундах ганцаардмал аялал Бүүдгэр чулуун зам зэрийхэд Гэрэлтэн туяарах цэцгүүд нь цэнгэг нуурын усанд эрт цагийн дурсамжийг тольдсон мэт санагданаХайрт хатдаас минь Баруун ордонд Анирхан хөгжим цуурайтна Түүний энхрийхэн гар ид шидийн эгшиг хөглөн тоглож, Зандан модны анхилуун үнэр зөөлөн сэнгэнэхэд Эзэн хааны сэтгэл бүрэн автагджээ!Аяа, хуучин цаг… Алтан өдрүүд минь! Баяртай дурсамж минь… Аяа, хуучин цаг… Алтан өдрүүд минь! Баяртай дурсамж минь…Өнөө цаг руу алхан ороход зүрхэнд минь бороо шаагина.Аяа, хуучин цаг… Алтан өдрүүд минь! Аяа, хуучин цаг… Алтан өдрүүд минь! Аяа алтан өдрүүд минь!Энэ хорвоо ертөнцөд мөнх орших зүйл үгүй; ямар ч агуу төлөвлөгөө хормын төдийд нуран унаж болно. Сарнай мэт сэтгэл өнөөдөр аялгуу дуу шиг жаргалтай байх ч, салхин шуурга дэгдэхэд хормын төдийд хагдарч үгүйрнэ; хүн төрөлхтөн ганцаардсан, төөрөлдсөн мэт мэдрэмжид автаж, энэ түр зуурын амьдралаас зугтаж, амар тайван, санаа зовох зүйлгүй орон газар эрэлхийлдэг.Эртний үлгэрийг дурсахад Эрт урьдын цагт, бурхад хүн төрөлхтнийг өрөвдөн хайрладаг байжээ. Энэ гэм зэмгүй, цагаахан цаг үед би шөнө бүр Диваажинг зүүдэлдэг байв. Амьдрал үзэсгэлэнтэй, зүүд нойр жаргалтай байжээ.Хүүхэд насныхаа өнөр өдрүүдийг би санана Сургуулийн ном, аав ээжийн өгсөн хувцас, хоол гээд бүх зүйл элбэг байлаа. Гуниг төрөх мөчүүдэд төсөөлөлд минь нэгэн бурхан гарч ирээд, ид шидийг бүтээж байдлыг өөрчлөх шиг болдог байв.Одоо би насанд хүрсэн ч амьдрал үймээн самуун дунд мэт Хоосон гараар өөрийн ирээдүйг өөрөө шийдэх хэрэгтэй болж. Хуучны мөрөөдөл хаа нэгтээ одож, бурхад хүртэл хүний хажуунаас холдсон бололтой.Уй гуниг минь үгээр хэлэхийн аргагүй Амьдрал хуурмаг, хүмүүс үнэнч бус мэт санагдана! Жаахан байхдаа итгэл найдвар тээж амьдарч байсан шигээ одоо Би найдварт түшиглэхийг хүснэ.Хэрвээ танд илүү бурхан байвал энэ харанхуй ертөнцөөс намайг аврах бурхныг надад түр зээлээч. Одоо л бурхан хэрэгтэй байна; дараагийн төрөлд гэж амлалт битгий өг, би удаан мөхлийн зовлон дунд хүлээсээр эцэх нь!Хүний хувь тавилан энэ дэлхийн шунал, хоосон төөрөгдөлд боогдон, сэтгэлийн хүлээснээс ангижрахад тун бэрх болдог. Бидний зовлонд энэрэнгүй сэтгэлээр хандсан гэгээрсэн Багш нар дахин дахин энэ дэлхийд бууж ирсээр байдаг. Биднийг хүлээснээс чөлөөлөхийг оролдсоор… Гэвч тэд олон удаа цөхөрлийн нулимсаа унагаж байв, учир нь хүнийг аврах амархан хэрэг огтхон ч биш ээ. Бид дарвуулт завиар нэгэн зүгт аялж болдог ч болоосой Энэ хүлээсийг тасалж хаямаар байна... Ай! Цөхрөл минь!Өвлийн наран минь чи хааш явнам бэ? Далайн энэ талд үлдэхэд чи намайг санахгүй гэж үү?Энхрий саран минь чи хааш одном? Энэ хөх усны эрэг дээр зогсоод чамайг ямар их санана гээч!Бид нэгэн зүгт залуурдан явдаг ч болоосой. Энэ хүлээсүүдийг тасалмаар... Ай! Цөхрөл минь!Цорын ганц минь чи одоо Хаана байна вэ? Уйлаад сэрэхэд чинь Хэн ч чамайг тэврэхгүй гэж үү?Цорын ганц чамайгаа хэзээ би дахин харах бол? Чамайг эргэж ирэх үгүйг хэн нэгэн хэлээд өгөөчМаш эелдэг байсанд баярлалаа.Ms. Debbie Reynolds: Үнэхээр гайхалтай байлаа. Төгс Гэгээрсэн Их Багш Чин Хай. Браво! Браво! Үзэсгэлэнтэй! Үнэхээр хүнийг тэр дээд цэгт хүргэж байна. Жижигхэн охин гэхэд та үнэхээр сайхан хоолойтой юм. Ямар гайхалтай үгс вэ! Өнөө орой маш онцгой гэж бодлоо. Тэр гайхалтай бас эрхэм байгаагүй гэж үү? Юу гэхээр... (Тийм ээ.) Би айж үхэх байлаа. Тэр үнэхээр сайхан байлаа. Тэр үүнийг хийсэн гэж итгэхгүй нь ээ. Тэд надад Түүнд амархан байна гэж хэл гэтэл юу вэ, үнэхээр аймаар. Түүгээр маш их бахархаж байна. Тэр гайхалтай байгаагүй гэж үү? Тэр маш сайхан дууллаа.
